Sad je strowy
download na kóncu teksta
Materialije
předłoha k wućišćenju
prózdne listy
Přihot
Wućišćće za kóžde dźěćo kopěrowansku předłohu. Jeli chceće wobrazy znowa wužiwać, je laminěrujće abo na twjerdy papjerc zlěpće. Zo njebychu dźěći wobrazy po zakónčenju mjez sobu změšeli, njech kóždy swoje kartki do lista tyknje.
Přewjedźenje
Sćěhowaca stawizna spěchuje koncentraciju a tež rěčnu zamóžnosć zwuraznjenja. Dźěći spytaja wobsah zapřimnyć a wobrazowu stawiznu w prawym časowym slědźe kłasć.
Najprjedy wšitcy swoju předłohu do jednotliwych wobrazowych kartkow roztřihaja abo dźěći dóstanu list, w kotrymž su hižo wobrazy spřihotowane. Potom stawiznu předčitaće: „Powědam wam nětko stawiznu a wy derje kedźbujće.“
Po předčitanju sej zhromadnje wobrazy wobhladaće. Prašejće so dźěći: „Z kotrym wobrazom drje so stawizna započina?“ Hdyž su dźěći wobraz namakali, połoža jón tróšku zboka tamnych, tak zo móža so wšě dalše wobrazy připołožić. Pozbudźujće dźěći jednanje na wobrazu ze swójskimi słowami zasopodać. Potom so dale prašejće: “Kak dźe stawizna dale?” Dźěći pytaja přichodny wobraz. Tak so to wospjetuje, doniž njeleži cyła wobrazowa stawizna w prawym slědźe před kóždym dźěsćom.
Krušwina
Na sadowej zahrodźe steji mała krušwina, na kotrejž wisaja šěsć krušwow. Leńka a Korla stejitaj před płotom a hladataj na krušwinu. Leńka praji: „Krušwy je bur zawěsće zabył žnjeć. Pój, wotšćipnjemoj sej je, potom dóstanje kóždy tři.” Dźěsći pohladatej nalěwo a naprawo, hač je bur něhdźe widźeć, skočitej přez niski płót a běžitej spěšnje ke krušwinje.
Najprjedy skakatej tak wysoko kaž móžetej horje, zo byštej krušwy wotšćipnyłoj. Dokelž pak wisaja płody tak wysoko na štomje, je njedosahnjetej. Nětko spytatej štom třasć, ale ničo so njestanje. Krušwy přeco hišće na hałuzach wisaja. Tuž spytatej na štom zalězć, ale tež to so jimaj njeporadźi.
Nadobo přińdźe bur wokoło róžka a ma dołhi kij w ruce. Leńka a Korla so stróžitaj a chcetaj ćeknyć. Bur pak woła: „Halo, dźěsći! Čakajtej a njeběžtej preč!” Wonej wostanjetej stejo a bur přińdźe bliže. „Pomham wamaj.” Wón bije z kijom do hałuzow a nadobo padnu wšě šěsć krušwow ze štoma. „Dajtej sej je słodźeć”, praji bur. Dźěsći krušwy zezběratej a so pola njeho podźakujetej. Wjesołej běžitej domoj.
download na kóncu teksta
Materialije
předłoha k wućišćenju
prózdne listy
Přihot
Wućišćće za kóžde dźěćo kopěrowansku předłohu. Jeli chceće wobrazy znowa wužiwać, je laminěrujće abo na twjerdy papjerc zlěpće. Zo njebychu dźěći wobrazy po zakónčenju mjez sobu změšeli, njech kóždy swoje kartki do lista tyknje.
Přewjedźenje
Sćěhowaca stawizna spěchuje koncentraciju a tež rěčnu zamóžnosć zwuraznjenja. Dźěći spytaja wobsah zapřimnyć a wobrazowu stawiznu w prawym časowym slědźe kłasć.
Najprjedy wšitcy swoju předłohu do jednotliwych wobrazowych kartkow roztřihaja abo dźěći dóstanu list, w kotrymž su hižo wobrazy spřihotowane. Potom stawiznu předčitaće: „Powědam wam nětko stawiznu a wy derje kedźbujće.“
Po předčitanju sej zhromadnje wobrazy wobhladaće. Prašejće so dźěći: „Z kotrym wobrazom drje so stawizna započina?“ Hdyž su dźěći wobraz namakali, połoža jón tróšku zboka tamnych, tak zo móža so wšě dalše wobrazy připołožić. Pozbudźujće dźěći jednanje na wobrazu ze swójskimi słowami zasopodać. Potom so dale prašejće: “Kak dźe stawizna dale?” Dźěći pytaja přichodny wobraz. Tak so to wospjetuje, doniž njeleži cyła wobrazowa stawizna w prawym slědźe před kóždym dźěsćom.
Krušwina
Na sadowej zahrodźe steji mała krušwina, na kotrejž wisaja šěsć krušwow. Leńka a Korla stejitaj před płotom a hladataj na krušwinu. Leńka praji: „Krušwy je bur zawěsće zabył žnjeć. Pój, wotšćipnjemoj sej je, potom dóstanje kóždy tři.” Dźěsći pohladatej nalěwo a naprawo, hač je bur něhdźe widźeć, skočitej přez niski płót a běžitej spěšnje ke krušwinje.
Najprjedy skakatej tak wysoko kaž móžetej horje, zo byštej krušwy wotšćipnyłoj. Dokelž pak wisaja płody tak wysoko na štomje, je njedosahnjetej. Nětko spytatej štom třasć, ale ničo so njestanje. Krušwy přeco hišće na hałuzach wisaja. Tuž spytatej na štom zalězć, ale tež to so jimaj njeporadźi.
Nadobo přińdźe bur wokoło róžka a ma dołhi kij w ruce. Leńka a Korla so stróžitaj a chcetaj ćeknyć. Bur pak woła: „Halo, dźěsći! Čakajtej a njeběžtej preč!” Wonej wostanjetej stejo a bur přińdźe bliže. „Pomham wamaj.” Wón bije z kijom do hałuzow a nadobo padnu wšě šěsć krušwow ze štoma. „Dajtej sej je słodźeć”, praji bur. Dźěsći krušwy zezběratej a so pola njeho podźakujetej. Wjesołej běžitej domoj.
download na kóncu teksta
Materialije
předłoha k wućišćenju
prózdne listy
Přihot
Wućišćće za kóžde dźěćo kopěrowansku předłohu. Jeli chceće wobrazy znowa wužiwać, je laminěrujće abo na twjerdy papjerc zlěpće. Zo njebychu dźěći wobrazy po zakónčenju mjez sobu změšeli, njech kóždy swoje kartki do lista tyknje.
Přewjedźenje
Sćěhowaca stawizna spěchuje koncentraciju a tež rěčnu zamóžnosć zwuraznjenja. Dźěći spytaja wobsah zapřimnyć a wobrazowu stawiznu w prawym časowym slědźe kłasć.
Najprjedy wšitcy swoju předłohu do jednotliwych wobrazowych kartkow roztřihaja abo dźěći dóstanu list, w kotrymž su hižo wobrazy spřihotowane. Potom stawiznu předčitaće: „Powědam wam nětko stawiznu a wy derje kedźbujće.“
Po předčitanju sej zhromadnje wobrazy wobhladaće. Prašejće so dźěći: „Z kotrym wobrazom drje so stawizna započina?“ Hdyž su dźěći wobraz namakali, połoža jón tróšku zboka tamnych, tak zo móža so wšě dalše wobrazy připołožić. Pozbudźujće dźěći jednanje na wobrazu ze swójskimi słowami zasopodać. Potom so dale prašejće: “Kak dźe stawizna dale?” Dźěći pytaja přichodny wobraz. Tak so to wospjetuje, doniž njeleži cyła wobrazowa stawizna w prawym slědźe před kóždym dźěsćom.
Krušwina
Na sadowej zahrodźe steji mała krušwina, na kotrejž wisaja šěsć krušwow. Leńka a Korla stejitaj před płotom a hladataj na krušwinu. Leńka praji: „Krušwy je bur zawěsće zabył žnjeć. Pój, wotšćipnjemoj sej je, potom dóstanje kóždy tři.” Dźěsći pohladatej nalěwo a naprawo, hač je bur něhdźe widźeć, skočitej přez niski płót a běžitej spěšnje ke krušwinje.
Najprjedy skakatej tak wysoko kaž móžetej horje, zo byštej krušwy wotšćipnyłoj. Dokelž pak wisaja płody tak wysoko na štomje, je njedosahnjetej. Nětko spytatej štom třasć, ale ničo so njestanje. Krušwy přeco hišće na hałuzach wisaja. Tuž spytatej na štom zalězć, ale tež to so jimaj njeporadźi.
Nadobo přińdźe bur wokoło róžka a ma dołhi kij w ruce. Leńka a Korla so stróžitaj a chcetaj ćeknyć. Bur pak woła: „Halo, dźěsći! Čakajtej a njeběžtej preč!” Wonej wostanjetej stejo a bur přińdźe bliže. „Pomham wamaj.” Wón bije z kijom do hałuzow a nadobo padnu wšě šěsć krušwow ze štoma. „Dajtej sej je słodźeć”, praji bur. Dźěsći krušwy zezběratej a so pola njeho podźakujetej. Wjesołej běžitej domoj.